Landmannalaugar.

21-06-2016.
Vandaag gaan we naar Landmannalaugar, we hebben te horen gekregen dat de pas is geopend. We vertrekken om half 9 en rijden naar uiteraard een waterval, foss op zijn IJslands, deze heet Hjalparrfoss, een kleine maar leuke waterval, we gaan verder, en nu wordt de reis serieus, we rijden op een holderdebolder weg, en we stuiteren door de bus heen. We hebben het idee dat we opgestegen zijn en ons nu op de maan bevinden. Halverwege haalt Jens de heuvel niet, en we glijden van de weg af, en blijven hangen in een sneeuwhoop, deze voorkomt volgens mij ook dat de bus omvalt. Ze vragen om sterke mannen, dus ik blijf zitten. Dan wordt alsnog gevraagd of ik mee wil duwen om de bus uit de geul te krijgen. Ik stap dus ook uit, en ga achter de bus duwen, dat lukt dus niet want bij gas geven zakt de as verder weg. Gelukkig komt er een dikke landrover met tractorwielen ons helpen, de aanhanger wordt losgekoppeld, waarna de landrover voor de bus wordt gezet, en er wordt een sleepkabel gekoppeld. In no time staat de bus weer op de weg, de aanhanger laten we achter, en de reis wordt vervolgd. We rijden door naar een parkeerplaats van de lokale camping voor de backpackers. We maken ons klaar voor de wandeling, en langs warmwaterbronnen en drasland lopen we door, soms over planken of een geïmproviseerd bruggetje, of springend over stromende beekjes. We bereiken een soort basiskamp voor backpackers, kunnen daar nog even naar het toilet, en de wandeling kan beginnen. We lopen lang een riviertje, over een sneeuwrand, af en toe tot onze liezen wegzakkend door het landschap, wat steile klimmetjes, en zo gaan we een ruim uur door. We komen terug in het basiskamp en nu kunnen we ons lunchpakketje opeten. Als dit is gebeurd lopen we zompend terug naar de bus. Uiteraard weer over dezelfde slechte weg terug naar de aanhanger, deze wordt weer aangekoppeld, en weer stuiterend terug naar de normale weg. Hierna zetten we koers naar onze volgende overnachting. Dit blijkt een soort van Landall vakantiepark te zijn. Ik wordt in een huisje ingedeeld met 3 dames, ik alleen in een kamer en de dames kruipen in de stapelbedden. Als we de bagage hebben weggebracht, lopen we naar het restaurant om te gaan eten, heerlijk stukje vis zonder graten. Na het eten lopen we terug naar de hut, begint de zon te schijnen, het is half 11 in de avond, half 1 Nederlandse tijd, we zijn hier immers altijd voor het donker thuis. Zo de dag zit erop, we kunnen slapen, en ons prepareren voor de gletsjer wandeling van morgen. Om half drie in de ochtend nog even door het gordijn naar buiten gekeken, en het is nog steeds licht, maar goed dat we verduistering gordijnen hebben.