Geen jeepsafari, wel olifanten opvang.

Zaterdag 25-03-2017.
We moeten er weer vroeg uit, vandaag jeepsafari in het park, ik kom in de eetzaal, en het eerste wat we te horen kregen was dat deze is afgelast. Het heeft namelijk gisterenavond enorm geonweerd, met harde regen, tot grote hagelstenen toe. Dus het park is een grote modderpoel, in plaats daarvan kunnen we een wandeling door het park maken. Daar ik vanmorgen wakker ben geworden met een behoorlijke buikpijn, komt het mij wel goed uit dat de safari niet doorgaat, en de wandeling ga ik ook niet maken. Ik pak 2 pillen imodium en ga lekker terug naar bed. Om een een uur of 10 wordt ik wakker en voel me een stuk beter, en ga met de grote lens op mijn camera het dorp in, ik weet van gisteren dat er krokodillen aan het eind van het dorp in de rivier liggen, en dan kan ik ze een stuk dichter bij halen. Ze liggen er inderdaad weer, en met de kop deze keer in mijn richting. Hierna ga ik al shoppend, voor wat laatste souvenirs de straat weer terug, en loop zo het hotel voorbij, ik kom een groepsgenoot tegen, en we gaan samen een kop koffie met gebak nuttigen, in Nepal moet je behoorlijk lang wachten op je bestelling dus we zitten er wel even. Trek in lunch heb ik nog niet, dus we lopen terug naar het hotel. We kunnen om 3 uur in de middag mee naar de olifanten opvang, en ik ga toch maar mee, om de dag vol te maken. We worden om 3 uur naar de agent gebracht, betalen, en worden met ons vijven in een paard en wagen gepropt, dan worden we over een onverharde weg naar de boten gereden. Na een oncomfortabel ritje arriveren we bij de boten, en we hebben een boot met ons vijven. De boot is een soort lange kano die uit 1 boomstam wordt gemaakt, met een soort losse stoeltjes van 5 cm hoog, en die zitten erg hard. We zien vanuit de boot volop krokodillen, maar ook een ooievaar, en andere steltvogeltjes. Ineens lijkt de kano om te slaan, blijkt de dame achter mij, door de hitte buiten bewustzijn te zijn geraakt. Gelukkig zit achter haar een verpleegkundige, die direct reageert, haar weer rechtop zet, en haar bij probeert te brengen, en zo te horen met een paar fikse kletsen op haar wangen, ik kan niet omkijken want dan gaat de boot weer wiebelen, en je wilt echt niet omslaan met al die krokodillen in de buurt. Ze wordt weer bij kennis gebracht, en varen het laatste stukje verder, tot we bij de olifanten opvang arriveren. Zodra ze aan land stapt, gaat het weer een stuk beter met mevrouw, en kunnen we bij de olifanten kijken. De grote olifanten staan aan de ketting, en de jong olifantjes kunnen vrij rondrennen. De olifanten schijnen voor dat de toeristen komen, en als de toeristen weer weg zijn te worden losgemaakt van de ketting om met de verzorger uitgelaten te worden. Het gaat om verwaarloosde en achtergelaten tamme olifanten te gaan waar de eigenaar niet meer in staat is voor te zorgen. Dus in het wild loslaten is niet mogelijk, maar we als ze weer op krachten zijn gebruikt te worden door de parkbewaking tegen stropers, of dit allemaal waar is waag ik te betwijfelen, maar dat weet ik niet zeker, dus neem ik het verhaal maar aan. We zijn hier snel uitgekeken, en willen weggaan, hij wil ons weer in een paard en wagen zetten, dat weigeren we, we laten hem om een auto vragen, en tegen bijbetaling komt er een jeep. Als we weer in het hotel arriveren rest ons alleen nog het diner, morgenvroeg vertrekken we naar Pokhara.