Mount Everest, en rondje Kathmandu.

Woensdag 29-03-2017.
Zoals gezegd vroeg op, om 04:30 uur gaat de wekker, vandaag vliegen we naar de Mount Everest. De taxi staat al klaar voor ons, en we zijn op weg door een stil Kathmandu naar de luchthaven. We worden op de parkeerplaats afgezet, en de chauffeur verteld ons dat hij daar op ons zal wachten. We lopen naar de ingang en de rugzak moet weer door de scanner, niets aan de hand, en we kunnen door naar de balie om in te checken. Zoals gewoon in deze landen werkt er 1, en zijn er 3 anderen die haar van het werk afhouden, zeer efficiënt. Uiteindelijk zijn we aan de beurt, en krijgen we onze instapkaart. Weer door, en weer door de scanner met de rugzak, ik wordt teruggeroepen omdat er een aansteker in mijn rugzak zit, die haal ik eruit en wissel hem om met de aansteker in mijn broekzak die bijna leeg is. Ik wordt gefouilleerd, en kan door lopen, met de aansteker in mijn broekzak. Nu even wachten want er zijn 2 vluchten, en wij zijn de tweede. Eindelijk zijn we aan de beurt en worden met de bus naar het vliegtuig gebracht, het is een propeller vliegtuig met bovenliggende vleugels, kunnen we beter foto's maken. In het vliegtuig heb ik een raamplaats en de andere blijft leeg want die heb ik waarschijnlijk ook betaald, dat geldt voor iedereen. We stijgen op door een dikke bewolking want het is inmiddels ook gaan regenen. We blijven stijgen en eindelijk we zien de zon en de blauwe lucht, en na een kwartier vliegen zien we ook de eerste toppen van de Himalaya, ze komen steeds dichterbij, en dan draait het vliegtuig en gaat met de toppen meevliegen. De foto shoot is begonnen, en de stewardess verteld welke toppen we zien en hoe ze heten. Op een gegeven moment wordt ik de cockpit in geroepen, en de piloot wijst mij, jawel de Mount Everest aan, dus weer klikken met de hap, ik moet weer terug naar mijn plaats, en omdat ik nu weet welke top de Mount Everest is lukt het mij ook om vanaf de plaats foto's te maken. Nu keert het vliegtuig, en nu kan de andere kant foto's schieten van de bergtoppen, en ik zie niets meer. We vliegen intussen weer terug, en de landing wordt ingezet, en we vliegen de grauwe gribus weer in, we landen even later en worden weer teruggereden met de bus naar de terminal. Ik heb de Mount Everest gezien!!!! De reis door Nepal is compleet, nou ja bijna, we moeten de rest van de dag nog vullen, want het is pas 8:00 uur. In het hotel zien we niemand maar mijn Belgische mede passagier en ik besluiten naar de banketbakkerij te gaan om te ontbijten. Ze hebben daar heerlijke croissants en lekkere koffie, dus na dit ontbijt weer terug naar het hotel. We zijn intussen met ons vieren en besluiten om een taxi te nemen naar Pashupatinath, een Hindoe heiligdom, waar we ook weer lijkverbrandingen zullen zien. Met de taxi duurt het even voor we er zijn, want het verkeer is intussen een grote file geworden, maar uiteindelijk arriveren we daar. We stappen uit de taxi, het regent nog steeds, en lopen het terrein op. Het eerste wat we zien is een bedelaar die lepra heeft, ze vingers vallen er bijna vanaf, en hardlopen zal hij ook niet meer, gauw doorlopen en de ingang zoeken. We komen bij iets wat een ingang lijkt, en waar we inderdaad toegang moeten betalen. We staan een beetje rond te kijken en lopen eerst naar de grote tempel die we zien, maar waar we niet in mogen, en we hebben gezelschap gekregen van een man die ongevraagd voor gids gaat spelen. Hij gaat ons iedere keer voor, en we besluiten om hem maar te volgen, daar we geen idee hebben waar we verder heen moeten, hij brengt ons eerst naar de plaats waar de lijkverbrandingen plaats vinden, en in de verte zien we wat branden. Wij lopen terug om een ander deel te bekijken, en zien aan de overkant een baar naast het water staan van iemand die net ritueel is gewassen, anders dan in Varanasi, zien we de man zijn gezicht en voeten. We lopen omhoog en langs mini tempeltjes, en onze ongevraagde gids verteld dat deze dienen voor vruchtbaarheidsrituelen, bizar hier zijn ze bezig met het begin van het leven, en aan de andere kant wordt afscheid genomen van het leven, de gids noemt dit de goede zijde, en de andere kant de slechte zijde van het leven. Beetje raar want als men verbrand wordt kom je volgens de Hindoe religie in het Nirwana, wat bij iedere Hindoe de ultieme wens is. We lopen verder en belanden nu bij de verbrandingsplaatsen die aan de overkant van het water liggen. Er wordt net een ceremonie voorbereid, de takken zijn al opgestapeld, en ze zijn bezig met de olie en de kruiden er op te gooien. Dan wordt het lijk er op gelegd, en ook hier is het gezicht onbedekt, de familie loopt hun 5 rondjes rond de stapel, en dan steekt de zoon het vuur bij het hoofd aan, hierna wordt er nat stro opgelegd, en het vuur verder opgepord. Het is een beetje macaber om naar te kijken, maar je bent toch wel zo nieuwsgierig om de ceremonie af te blijven kijken. We lopen verder en de gids wil geld hebben, we geven ieder 100 roepi en lopen bij hem weg, hij vindt dit te weinig maar we hebben hem uiteindelijk niet ingehuurd. We gaan naar de uitgang en zoeken een taxi om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan, dat wordt Bodnath, in dit geval een gigantische Boeddhistische Stoepa. Weer door de file, het is echt verschrikkelijk druk, en de wegen zijn gigantische modderpoelen geworden. We arriveren bij ons doel, en betalen de entree, en lopen naar de stoepa die je gewoon niet kan missen. We hebben intussen wel trek, en gaan naar een restaurant met dak terras, met zicht op het bouwwerk. Als we dat genuttigd hebben gaan we samen met de monniken rondjes lopen om de stoepa heen. En we kijken naar alle bezigheden die er om ons heen plaatsvinden, tijdens het rondjes lopen, stappen we wel uit om wat tempeltjes en kloosters te bezoeken die we passeren. Het is genoeg geweest we hebben alweer een lange dag erop zitten, we zoeken weer een taxi en duiken weer het verkeer in, om de files te ontwijken duikt deze chauffeur allerlei smalle straatjes in, en we bumpen door de woonbuurten van Kathmandu, en inderdaad zonder vrijwel te hebben stilgestaan arriveren we bij het hotel. Ik heb een hele leuke dag gehad met als hoogtepunt natuurlijk de Mount Everest, maar de ander bezigheden waren ook wel een belevenis, hoe macaber ook. Er blijkt in Nepal dus nog Lepra te heersen, want we hebben er na de eerste nog meer gezien. Nu rest mij nog het avondeten, en omdat ik met een Belgische dame op stap ben geweest doen we dat bij de Belgische Frituur met een patatje oorlog.