Lijkverbranding, vuilnis en kakofonie in Varanasi.

Maandag 20-03-2017.
Half vijf, daar gaan we weer, geen ontbijt want dat doen we later, we gaan met riksja's naar de Ganges, het is redelijk rustig op straat, dus we arriveren er daar best wel snel. Het blijkt dat we niet de enige mensen met dat idee zijn, de straat naar de Ganges, wat we moeten lopen is al behoorlijk druk met pelgrims. De boot ligt al klaar, het is nu nog een lekkere temperatuur. We stappen op de boot, en we varen langs de kustlijn van Varanasi. We zien de vergane glorie van de oude paleizen, en de mensen nemen een duik in de rivier om hun zonden weg te wassen. Het zijn niet een paar mensen, maar hele groepen, we varen langs de oever terug naar de andere kant van de stad, daar krijgen we de Ghats te zien, hier vinden de lijkverbrandingen plaats. Als we de roze torens passeren krijgen we een fotoverbod. We zien van die afstand al de rokende brandstapels. Er vinden hier per dag 150 verbrandingen plaats, en als het heel druk is kan dit oplopen tot zo'n 300 verbrandingen per dag, het gaat dan ook dag en nacht door. We varen terug naar de kade waar we op een dakterras ergens in Varanasi gaan ontbijten, ik heb geen idee waar het is want we worden er heen gebracht door straatjes van net een meter breed. In deze straatjes moet je over bergen afval, koeienvlaaien, en offertjes heen lopen, want dat ligt overal. Na het ontbijt worden we door een gids meegenomen om de omgeving te laten zien, als eerste worden we meegenomen naar het platform waar de lijkverbrandingen plaatsvinden, we komen er met onze neus bovenop te staan. Van een aanwezige priester krijgen we uitleg, wat de verbranding betekend, de hoeveelheid hout en olie er nodig is, want het vuur moet tenminste 2 tot 3 uur branden, hij verteld wat over de ceremonie die gevolgd wordt voor de verbranding. Er wordt een lijk gebracht, deze wordt eerst naar de rivier gebracht om gewassen te worden, dan laten ze hem even staan om te drogen, hierna wordt de versiering ervan afgehaald, en het lijk gewikkeld in een wit laken wordt naar de brandstapel gebracht die reeds klaar staat, en erop gelegd. Bovenop het lijk wordt nog meer hout gestapeld, dan wordt er iets wat lijkt op aanmaakblokjes ingelegd. Dan worden er allemaal heilige kruiden en oliën er overheen verspreid, en dan lijkt het klaar te zijn. Dan komt er een kale man, als de vader overleden is, dan is dit de oudste zoon, is de moeder overleden, dan is dit de jongste zoon. De kale man heeft een bundel riet bij zich, wat is aangestoken in het "eternal fire" in de tempel, hij moet dan 5 rondjes lopen om de brandstapel, en dan wordt de brandstapel aangestoken met de bos riet, en deze wordt daarna onder de stapel ingestoken. In korte tijd staat de brandstapel in de fik, en dit moet dan 3 uur blijven branden, de rouwenden blijven niet bij het vuur staan, maar gaan verderop feestvieren, want rouwen kan niet, want wie in Varanasi verbrand wordt gaat zonder reïncarneren naar het Nirwana, en daar kan je toch niet droevig om zijn. Als de stapel is uitgebrand, krijgt de zoon bij een overleden vader een stuk borstbeen, is het de moeder een stuk heupbeen, en dat moeten ze in de Ganges gooien, zich omdraaien en weglopen zonder om te kijken. Dit hele ritueel hebben we dus vanaf de eerste rang mogen volgen, behalve die drie uur wachten, dat hebben we overgeslagen, maar we krijgen s'avonds als we terugkomen voor het lichtjesfeest dit nog een paar keer te zien, dat ze iets in het water gooien. We duiken na deze presentatie weer in de wirwar van smalle straatjes weer in, en na verloop van tijd keren we weer terug naar de Riksja's. We rijden terug naar het hotel, wat je nu meemaakt, we zitten in de middagspits, het getoeter is oorverdovend, en we komen maar langzaam vooruit, met om je heen toeterende auto's, Tuk tuks fietsen, brommers, motoren, handkarren en voetgangers die door je heen willen gaan maar dan net stoppen of wijken, een gigantische mierenhoop, die herrie makend om je heen bezig is, dit hebben we in de voorgaande steden niet meegemaakt. We kunnen tot kwart voor vier, ontspannen op het dakterras van het hotel, dan gaan we weer in de riksja's terug naar de boot. We varen weer naar de lijkverbrandingsplaatsen, en zien weer het ritueel aan ons voorbijgaan. Dan maken we tot zonsondergang nog een tochtje over de Ganges, en zien wat honden vechten om een aangespoeld lijkje. Dat is mogelijk omdat overleden kinderen tot 15 jaar niet worden verbrand, maar in doeken gewikkeld en met stenen verzwaard in de Ganges worden geplaatst. Na verloop van tijd worden de stenen door de stroming weggespoeld, en kan het gebeuren dat het lijkje op de oever aanspoelt, en dit wordt dan door de honden, en andere aaseters verder opgeruimd. De zon begint nu onder te gaan, we varen nu naar de kade, want de Lichtjesceremonie gaat nu beginnen. We liggen op de eerste rij, en op de kade staan 5 tafels opgesteld met daarop een priester, 1 van de priester staat op en gaat voor een microfoon zingen, intussen moeten wij aangestoken waskaarsjes op een papiertje in het water plaatsen, zonder dat dit uitgaat. Iedereen doet dit en binnen de kortste keren is de rivier bezaait met lichtjes. Nu gaat de werkelijke ceremonie beginnen, en gaan de 5 priesters onder het zingen, het luiden van klokken en belletjes, synchroon staan zwaaien met diverse brandende attributen. Dit duurt ruim een uur en ik vind het wel zat, ik heb een houten kont van het zitten in de boot. Oh ja, de vijf priesters stellen de 5 elementen voor, namelijk aarde, lucht, water, vuur, en het etherische element. We gaan na de ceremonie terug naar de riksja's en rijden naar ons restaurant. Na het eten met de riksja's terug naar het hotel, ik ben helemaal op, wat kan je moe worden van die nooit ophoudende pleuris herrie, de stank van uitlaatgassen, vuilnis en koeienpoep om je heen.